Klasyka w Parku – Paweł Orkisz śpiewa Cohena

Leonarda Cohena polskiej publiczności przedstawiać nie trzeba, zwłaszcza po ogromnym sukcesie i rozpoznawalności takich piosenek jak Hallelujah, Dance me to the end of love, In my secret love i in.
Paweł Orkisz – to znakomity, krakowski bard i pieśniarz, autor kilku popularnych piosenek turystycznych i żeglarskich.

Pieśni Cohena są jak obrazy impresjonistów. Wyjątkowo metaforyczne, bogate w znaczenia, podteksty, uczą tolerancji i dostrzegania piękna tam, gdzie inni widzą tylko smutek, brud, samotność, ból. Są też bardzo niestandardowe, oryginalne w harmonii. Cohen nie boi się inności, niezrozumienia, powtórzeń, nudy. Nie zabiega o popularność, o komfort słuchacza. Potrafi na 3 akordach zbudować całą piosenkę, potrafi w 32 wersach pomieścić 16 pozornie niepołączonych ze sobą metafor, a słuchacz i tak doszuka się sensu w obrazie, który sam sobie “namaluje”… Ale Cohen potrafi też skomponować melodie, które skrzą się i wręcz porywają hebrajską witalnością, rytmem, wolnością i radością życia, jak w Hallelujah, Tonight will be fine, czy Dance me to the end of love.

Klasyka w Parku – Paweł Orkisz śpiewa Cohena

przed Państwem wystąpią: 

Paweł Orkisz – śpiew i gitara 

Zygmunt Golonka – piano

Michał Rabka – kontrabas

Kanadyjski bard, Leonard Cohen, jest znany doskonale w Polsce głównie dzięki wieloletniej pracy i pasji Macieja Zembatego.
Korzystam z jego tłumaczeń świadomie – mówi Orkisz. – Nieraz zdawało mi się, że można by lepiej, piękniej, bardziej gładko te wiersze przetłumaczyć i zaśpiewać. Ale to chyba złudzenie. Chropowatość tych wierszy wcale im nie szkodzi, wręcz podkreśla ich oryginalność, a sposób śpiewania? No cóż, każdy ma inny.
U Zembatego była magia, głos – głęboki bas, jakby z czeluści, z samej głębi człowieczeństwa i surowy, wręcz ponury świat, w którym słowa pieśni są jak światło. Zembaty jest jak wczesny Cohen, z okresu, kiedy ten śpiewał głównie z gitarą.
Ja śpiewam radośniej, jaśniej, cieplej – podkreśla Orkisz – co lepiej koresponduje ze współczesnym Cohenem, gdy ten występuje z bogatszym instrumentarium, sekcją rytmiczną i chórkami.

Dla Orkisza najważniejsza jest sama ballada, fabuła, sama pieśń. Wyszukuje w tych magicznych tekstach nieco innych znaczeń, innych kolorów. Bawi się tą muzyką, metaforami, śpiewa delikatnie, chętnie opowiada o zachwycie tymi pieśniami, czasem wyjaśnia, pokazuje gdzie “trzeba szukać w śmieciach, szukać w kwiatach” (Suzanne).
Usłyszymy też kilka autorskich tłumaczeń Orkisza: In my secret life…(Gdzieś na serca dnie), Take this waltz, So long Marianne.

Paweł Orkisz w Grodzisku wystąpi w otoczeniu znakomitego pianisty – Zygmunta Golonki i kontrabasisty – Michała Rapki.
Zapowiada się barwny, kolorowy, wysmakowany muzycznie koncert.

W przypadku deszczu koncert odbędzie się w Mediatece, gdzie obowiązywac będa wejściówki, wydawane na pół godziny przed koncertem na podstawie Karty Mieszkańca Grodziska Mazowieckiego a ilość miejsc jest ograniczona.