Żydzi grodziscy podzielili los wszystkich mieszkańców warszawskiego getta. W dniu 31 stycznia 1941 r. ukazało się zarządzenie na mocy którego wszyscy Żydzi w powiatu Sochaczew-Błonie, mieli został przewiezieni do getta w Warszawie. Wolno im było wziąć po 35 kg bagażu i żywność na 2 dni. „Przez Żydów opuszczone mieszkania mają być w czystym stanie opuszczone i zamknięte. Wszystkie opuszczone mieszkania i tam pozostawiony sprzęt są odtąd zarekwirowane” – głosiło zarządzenie. Do Warszawy Żydów miano przewieźć w zamkniętych transportach kolejowych po uprzednim odwszeniu. Szacuje się, że przed likwidacją grodziskiego getta, mogło w nim przebywać nawet 6 tysięcy osób.
Początki zbrojnej konspiracji żydowskiej w getcie warszawskim sięgają połowy 1942 r. Natomiast za symboliczny koniec powstania uznaje się 16 maja 1943 r., kiedy Niemcy wysadzili w powietrze Wielką Synagogę w Warszawie przy ul. Tłomackie. W trakcie powstania Niemcy zamordowali około 7 tys. Żydów. Pozostałych wysłano do obozów w Trawnikach, Poniatowej lub na Majdanek oraz do obozu zagłady w Treblince.
Na jednej z plansz przypomniano postać jednego z przywódców powstania w getcie warszawski Marka Edelmana, który po upadku Powstania Warszawskiego przedostał się do Grodziska Mazowieckiego, gdzie ukrywał się do 18 stycznia 1945 r. w domu przy ul. 3 Maja.
Napisz komentarz
Komentarze